25. Wrocławskie Targi Dobrych Książek – relacja

Wrocławskie Targi Dobrych Książek to jedno z trzech ważnych wydarzeń literackich w Polsce. Promują literaturę o dużych walorach artystycznych poprzez spotkania z pisarzami, debaty, wykłady oraz kreatywne warsztaty dla dzieci i młodzieży. Targom towarzyszy również prestiżowy konkurs i nagroda „Pióro Fredry” przyznawana wydawcom za najlepszą książkę roku.

Przyznam, że odkąd bloguję o literaturze, to nie miałam okazji uczestniczyć w żadnej książkowej „imprezie”. A to za daleko, a to brak czasu – zawsze znalazła się jakaś wymówka. W tym roku już postanowiłam sobie, że nie ma opcji i muszę pojawić się chociaż na jednych targach. Z Krakowem i Międzynarodowymi Targami Książki nie wyszło (a miałam wejściówkę blogerską!), więc kiedy tylko usłyszałam o Wrocławskich Targach Dobrej Książki, wiedziałam, że nie odpuszczę.

Tegoroczne, jubileuszowe 25. WTDK odbyły się w dniach 1-4 grudnia w Hali Stulecia. Ze względu na studia i kurs nie mogłam się pojawić w czwartek, więc moją relację zacznę od dnia drugiego, czyli piąteczku. No to hop!

 

PIĄTEK, 2 GRUDNIA

Po dotarciu do Hali Stulecia trudno było się pomylić co do miejsca targów – liczne plakaty, strzałki i inne oznaczenia były bardzo widocznymi punktami i nikt nie miał wątpliwości, że dobrze trafił. Ponieważ wcześniej byłam w tym miejscu tylko raz, miałam lekkie obawy co do mojej orientacji w terenie (oznaczenia sal spotkań z pisarzami początkowo niewiele mi mówiły, więc byłam przekonana, że na bank się pogubię i coś pomylę). Tymczasem pierwsze wrażenie po wejściu na targi było bardzo pozytywne – w dużym holu znajdowała się dokładna rozpiska wystawców, z mapą całej hali i rozmieszczeniem poszczególnych punktów targów, trochę na lewo catering z restauracji Pergola, wystawy i szatnia na prawo, a dalej wspomniane już stoiska z książkami (i nie tylko), sale spotkań, dwie kawiarnie (również z Pergoli) i miejscówka z grami planszowymi, dwa stanowiska informacyjne, miejsca na warsztaty i zabawy dla dzieci, młodzieży i dorosłych oraz kręcący się wszędzie i służący pomocą liczni wolontariusze. Ogólnie – bardzo spoko i przejrzyście pomyślane, nie było szansy na zgubienie się, a powierzchnia Hali Stulecia została wykorzystana w stu procentach.

Wyglądało to całkiem nieźle (co zepsuła jakość mojego aparatu w telefonie).

Co do wystawców i ogólnie tego, co zastało się na hali głównej – bardzo dużo inteligentnie rozmieszczonych stanowisk, sporo wydawnictw prezentujących książki o najróżniejszej tematyce (wymienię kilka z nich: książki religijne, filozoficzne, bajki, biografie muzyków, kryminały, poradniki, romanse, przepisy, powieści dla młodzieży i dzieci, fantastyka, gry, mangi, komiksy, a także liczne gadżety czytelnicze – m.in. kalendarze, kubki, torby dla moli książkowych i zakładki do książek; w sumie w targach uczestniczyło ok. 150 wydawców), a wśród nich m.in. Muza, Agora, Czwarta Strona, Media Rodzina czy Znak, strefa Nagrody im. Janusza Zajdla, stoisko fundacji, punkt szybkiej nauki pierwszej pomocy, stanowisko promocji obozów młodzieżowych poświęconych fantastyce oraz strefa Radia Wrocław. Słowem – dużo się działo i każdy mógł znaleźć coś dla siebie.

Polowanie czas zacząć!

Ja przyszłam około godziny 13, więc ludzi było niby niedużo, aczkolwiek przy każdym stoisku ktoś się kręcił, przeglądał, kupował. Z godziny na godzinę zwiedzających przybywało i kolejki się wydłużały. Troszkę spacerowałam pomiędzy stoiskami, z grubsza tylko orientując się, gdzie co jest, jakie promocje i na co zwrócić uwagę, ale nie kupowałam nic*, ponieważ tego dnia zależało mi głównie na spotkaniu z moim ulubionym pisarzem, czyli Jakubem Ćwiekiem.

Pisarz wywarł na mnie bardzo pozytywne wrażenie. Ma olbrzymią wiedzę na temat filmów, seriali i całej popkultury ogólnie, swobodnie i chętnie się nią dzieli. W kilkunastoosobowym gronie rozmawialiśmy o turystyce i jej celach (po co ludzie jeżdżą zobaczyć piramidy egipskie, wieżę Eiffla itd.), a Kuba zachęcał do pop-turystyki (zwiedzania miejsc związanych z popkulturą, by zobaczyć, czy są takie jak przedstawia się je w filmach, sprawdzić, jak funkcjonują teraz oraz jakie emocje w nas wywołują), rzucał ciekawostkami o znanych filmach i serialach**, i o tym, że świadomie i nieświadomie chłoniemy wytwory popkultury***, a pod koniec spotkania namawiał do uważnego śledzenia trendów, tzn. obserwowania, co się pojawia, w jakim momencie trafia do mas i jaką wywołuje reakcję (tutaj jako przykład podał dwa seriale – The West Wings w Polsce znany jako Prezydencki poker i House of Cards oraz książkę 50 twarzy Greya). Potem udał się do stoiska Wydawnictwa Sine Qua Non, aby podpisać egzemplarze swoich książek, głównie najnowszą publikację Przez Stany POPŚwiadomości. Ja zdobyłam dwa autografy, zamieniłam z Kubą parę słów i wyszłam z targów spełniona i hipersupermegazadowolona.

Fajnie się spełnia takie malutkie marzenia.

A co jeszcze działo się w piątek? Warsztaty plastyczne dla dzieci, gala wręczenia nagrody „Pióro Fredry” oraz duuużo spotkań z pisarzami i podpisywania książek. Tego dnia WTDK odwiedzili m.in. Wojciech Malajkat, Piotr Załuski oraz Dariusz Koźlenko.

SOBOTA, 3 GRUDNIA

Trzeci dzień targów był dla mnie o wiele bardziej intensywny, ponieważ działo się sporo rzeczy przykuwających moją uwagę. Spędziłam więc w Hali Stulecia praktycznie cały dzień – przyjechałam na 10 rano, wyszłam stamtąd po 19.

Targową sobotę zaczęłam od wykładu „Dylematy medycyny w świecie fantasy”, który wygłosiła dr Edyta I. Rudolf. Prelegentka poruszyła ciekawe tematy, m.in. naszego pojmowania medycyny (poznajemy ją głównie poprzez wytwory kultury lub doświadczenia osobiste, nie przez pisma specjalistyczne), roli magii w leczeniu w utworach z gatunku fantasy, elementach mistycznych, folklorystycznych oraz medycynie dawnej i ludowej. Posłużyła się przykładami powieści J.R.R. Tolkiena, U. le Guin oraz J.K. Rowling****. Prelekcja była bardzo ciekawa i interesująca, o czym świadczą cztery strony notatek w moim podręcznym notesiku (tak, robiłam notatki, jak pilna studentka!).

Kolejnym punktem na mojej mapie targów było stanowisko Wydawnictwa Sine Qua Non (znów!), gdzie swoje książki miał podpisywać Jakub Małecki. Autograf na egzemplarzu Dygotu, wymiana kilku zdań i kolejne miłe wspomnienia do kolekcji – to najkrótsze podsumowanie.

Ten uśmieszek mnie rozbroił. :D

Następnie udałam się na spotkanie promujące książkę Trzy po 33 autorstwa Jerzego Bralczyka, Andrzeja Markowskiego oraz Jana Miodka. Niestety zabrakło profesora Bralczyka, który nie dotarł do Wrocławia z powodu choroby, ale pozostali dwaj profesorowie radzili sobie doskonale. Nie zabrakło śmiechu, językowych uwag oraz rozważań na temat współczesnej polszczyzny. Po zakończeniu spotkania obecni profesorowie udali się podpisywać egzemplarze Trzy po 33. Kolejka chętnych była naprawdę imponująca, ale każdy swoje odstał i otrzymał dwa autografy od językoznawców – również i ja.

Książka, dwa autografy i ładna zakładka.

Po krótkiej przerwie na jedzenie i kawę (tak, w całych tych emocjach i planach udało mi się zapomnieć, że trzeba by coś zjeść) udałam się na spotkanie z Jakubem Koiszem, krytykiem filmowym i filmoznawcą, który promował swoją debiutancką powieść #YOLO – nazwaną „portretem pokolenia 20+”, opowiadającą o młodych ludziach, ich uzależnieniach i pragnieniach. O #YOLO usłyszałam dopiero na targach (teksty Koisza za to lubię i często czytam), więc na spotkanie poszłam głównie po to, aby przekonać się, czy warto tę książkę kupić. I tu klops – gdy już uznałam, że warto, była niedziela i koniec targów. Brawo ja.

Moją sobotę na targach zakończyła prelekcja Krzysztofa Piskorskiego „Fantastyczne zabawy z historią: steampunk, clockpunk, retrofuturystyka”. Pisarz opowiadał o tych kilku odłamach gatunku fantasy, który jest bardzo rozległy i dzieli się na dużo prądów. Najprościej mówiąc, steampunk to alternatywne opowieści o wieku pary i epoce wiktoriańskiej – twórcom (nie tylko książek, gdyż steampunk przenosi się również do gier czy filmów) nie brak wyobraźni, bo łączą realia XIX wieku z dziwnymi wynalazkami*****. To zabawa historią, mieszanie konwencji i pomysłów, tworzenie alternatywnych zakończeń. Sam Piskorski jest autorem m.in. steampunkowego Czterdzieści i cztery. Prelekcja była ciekawa, zilustrowana licznymi zdjęciami oraz filmami. Dobra rzecz na zakończenie pełnego wrażeń dnia.

A co jeszcze działo się w sobotę? Niewątpliwie gwiazdami dnia byli Tomasz Zimoch oraz Jan Miodek. Halę Stulecia odwiedzili także m.in. Wacław Szpakowski, Marek Krajewski, Mariusz Kotkowski i Anna Dydzik. Tego dnia odbywał się także finał Litera-tu-GRY – wielkiej literackiej gry miejskiej przygotowanej w ramach ESK. Na Hali Stulecia można było spotkań znanych bohaterów książkowych, m.in. Pippi Pończoszankę, Sherlocka Holmesa czy Harry’ego Pottera******.

NIEDZIELA, 4 GRUDNIA

Czwarty i ostatni dzień targów przebiegł mi bardzo spokojnie. Wraz z współlokatorką przyjechałyśmy do Hali Stulecia dopiero koło 13:30.

Udałyśmy się na wykład Piotra C. Cholewy, nagradzanego za przekłady tłumacza, dotyczący twórczości  Terry’ego Pratchetta. Ten jeden z najpopularniejszych pisarzy brytyjskich zmarł w ubiegłym roku, lecz grono jego fanów stale rośnie*******. Zasłynął najbardziej ze stworzenia Świata Dysku – płaskiego, leżącego na plecach czterech słoni, stojących na kosmicznym żółwiu. Spotkanie równie interesujące jak poprzednie.

A co jeszcze działo się w niedzielę? Na Hali Stulecia pojawili się m.in. Ewa Błaszczyk, Marek Kamiński, Tadeusz Rolke i Ryszard Ćwirlej, a także Święty Mikołaj z upominkami.

PODSUMOWUJĄC…

Całą imprezę oceniam bardzo pozytywnie. Poznałam ulubionego pisarza, zdobyłam kilka autografów, kupiłam trochę książek i gadżetów, dowiedziałam się mnóstwa ciekawych rzeczy i miło spędziłam czas. Z dostępnych atrakcji zabrakło mi jedynie paneli przeznaczonych stricte dla blogerów (ekhem, organizatorzy, to taka subtelna sugestia). 

To pierwsze, ale z pewnością nie ostatnie targi książki w moim życiu. Spodobał mi się udział w takim literackim wydarzeniu, więc przyszłorocznej edycji wrocławskiej imprezy (krakowskiej też) nie zamierzam odpuścić.

Do następnego!

---

* Ten fakt najlepiej skomentowała moja mama: „Nie kupiłaś żadnej książki, dobrze się czujesz?”. 

** Wiedzieliście na przykład, że w filmach miastem, które udaje Londyn, jest Praga? Albo, że zdjęcia do filmu Łotr 1. Gwiezdne wojny – historie, powstawały w tym samym miejscu, gdzie kręcono (częściowo) Grę o Tron, a polski serial Pierwsza miłość w niczym nie jest oryginalny, ponieważ bardzo swobodnie wykorzystuje oklepane wątki i motywy powtarzające się w historii kinematografii?

*** W gruncie rzeczy najprostsza definicja popkultury brzmi mniej więcej tak: to wszystkie wytwory kultury (muzyka, książki, filmy, seriale, komiksy etc.), które trafiają do masowych odbiorców. Czyli, jak wspomniał na spotkaniu Kuba, są to np. zarówno dzieła Szekspira jak i produkcje w stylu Trudnych spraw. Trafiły do mas? Trafiły.

**** Np. szpital Św. Munga z Harry’ego Pottera to satyra na brytyjską służbę zdrowia. Good to know.

***** Właściwie nie tylko XIX wiek wchodzi w grę – kto broni pisarzom bawić się historią starożytną lub średniowieczem? Ano właśnie nikt.

****** Trochę się zdziwiłam, kiedy usiadł dwa rzędy niżej ode mnie. Polecam doświadczenie. 
******* Nie miałam pojęcia, że np. co dwa lata odbywa się konwent tylko dla fanów literatury Pratchetta. Człowiek się uczy całe życie.